Meer lekkers uit Italie.

Vandaag een lui dagje. Buiten stroomt de regen in een eindeloze nevel naar beneden, niet echt weer om naar buiten te gaan dus. Dan maken we het binnen toch gezellig? Vroeg in de ochtend had ik Marca al van het station gehaald; zij kwam terug uit Toronto en zag er moe uit. Meestal duikt ze dan meteen haar bed in voor een paar uren. Nu dus ook. Er hangt dan zo'n "jongens, doe een beetje rustig aan"-sfeertje in huis. Ik stort me op een kookboek van Carluccio en een recept, wat ik deze week uit de NRC had geknipt: Piemontese appeltaart. Om met de laatste te beginnen: wat me aansprak was dat het me een hele andere appeltaart leek dan de doorsnee appeltaart.
Volgens de schrijfster van het recept was het ook een compacte, goed gevulde taart waar je de "nederlandse" slagroom gewoon bij weg kon laten. De taart lukte goed en die slagroom mis je inderdaad geen seconde. Toen ik met dat recept klaaar was, kende mijn kooklust nog gen einde en keek ik nog even in "Carluccio goes wild". Daar stond nog een heel smakelijk en eenvoudig recept in van Hazelnoten in honing: "Nocciole al Miele". Toevallig had ik alle ingredienten in huis, dus daar kon ik de rest van mijn energie in kwijt. Gewoon lekkere geroosterde hazelnoten in honing...hmmmm Zo eenvoudig, maar je moet gewoon even op het idee komen. Marca was ondertussen alweer wakker. Gerjan was ook al binnen; zij logeert hier een nachtje, voordat ze morgenmiddag weer naar Canada vliegt. Ze heeft geholpen het huis van haar vader leeg te halen. Hij heeft Alzheimer en moet naar een verzorgingstehuis. Dit zorgt natuurlijk voor emotionele taferelen. Dus kan ze vanavond even lekker tegen Marca aankletsen.